jueves, 17 de febrero de 2011

Día plácido en la oficina (81-49)


Poco más que un entrenamiento con público. El Obradoiro tuvo enfrente a un rival entregado casi desde el inicio y que demostró un nivel (al menos hoy) impropio para la categoría, completando una increíble valoración conjunta de 10. Reservando fuerzas (Andrés Rodríguez ni siquiera jugó) y jugando casi con el freno de mano puesto, el Obradoiro rompió el partido definitivamente al inicio del tercer cuarto, para en los últimos minutos dejar paso al show en el tiro triple de Alberto Corbacho. La vigésima victoria del Obra, unida a los triunfos de CB Murcia en León y el agónico de Burgos sobre el Breogán, dejan la lucha en cabeza definitivamente como cosa de 3.

Entrada aceptable en Sar, teniendo en cuenta el horario y la competencia del fútbol televisado. La afición no quería dar la piel del oso por cazada antes de tiempo, pero la verdad es que iba a haber muy poco margen para la duda en esta noche de miércoles. De entrada, la sorpresa de la inclusión de Eric Sánchez por un Andrés Rodríguez al que no se le habían apreciado signos de problemas físicos en el calentamiento. Junto a Eric, los habituales Tuky, Deron, BHop y Oriol, mientras que Javier Juárez apostaba por Frutos, Brown, Almazán, Ward y Waschmann. Tras dos minutos de fallos continuados, la única igualdad del partido se iba a dar con un empate a 2. Oriol Junyent anotaba 5 puntos seguidos para dar las primeras ventajas al Obra, mandando al banco a un impotente Ward. El Obradoiro no hacía gran cosa, pero su rival sufría ya no para anotar sino incluso para tocar el aro (en particular el tosco Waschmann). El triple de Bulfoni subía el 10-4 al marcador, aunque Duane Virgil, el único de los visitantes que demostró algo en la cancha, mantenía a los suyos a base de trabajar en la pintura. Los nuestros parecían jugar con el freno de mano puesto incluso en el banquillo, sin hacer siquiera cambios y limitándose a ir anotando de vez en cuando para mantener las ventajas, con lo que el cuarto llegaba a su fin tras un par de tiros del desapercibido Álvaro Frutos (18-10).

Comenzaba el segundo cuarto con los primeros cambios en el bando local, y con Deron anotando un buen 2+1 sobre la segunda falta de Virgil. El triple frontal de Brown era respondido de inmediato por otro de Corbacho, al que los defensores manchegos eran incapaces de seguir entre los bloqueos. El partido se atascaba todavía más bajo la dirección de Nguema, con Ruffin fallando cosas imposibles bajo el aro rival, pero Corbacho volvía con su segundo triple (27-19). Los minutos seguían pasando sin pena ni gloria, con fallos en los tiros libres por ambos bandos y sin canastas en juego, hasta llegar al descanso con un aseado (para los visitantes) 30-23. El ambiente en Sar parecía el de un entrenamiento con público, porque pensar en que el Adepal pudiera dar la sorpresa con el nivel que estaba mostrando sonaba a broma.

De todos modos, era ya tiempo de dejar las cosas claras, y el Obradoiro salió de los vestuarios con las ideas claras. Un triple de Washington, otra de 2 y 3 canastas de un Junyent sin rival en la pintura disparaban en el marcador a los nuestros (41-23), con el Adepal incapaz casi ni de tocar aro en sus tiros. Otro 2+1 de un Deron que rompía la débil defensa rival con suma facilidad y un par de libres de Junyent hacían superar la barrera delos 20 puntos de ventaja (46-25), y otros 5 puntos del Tuky, con triple incluido, contrarrestaban la única y aislada respuesta de Jerod Ward. El ala-pivot visitante anotaba un par de buenas canastas seguidas pero al momento caía lesionado, dejando a su equipo todavía más hundido. Una tonta falta del Tuky sobre un intento triple de Brown rebajaba las rentas locales, llegando aún así al final del cuarto con un más que clarificador +16 (53-37).

Ya con todo decidido y con el rival cada vez más entregado (Javier Juárez no pidió más que un tiempo muerto en todo el partido, ya bien entrado el último cuarto), la cuestión era saber en cuántos puntos podría quedar la diferencia final. Un gris en ataque Kendall anotaba por fin tras pase de Corbacho, y el desmarcado Nguema acertaba un triple para subir a +27 (64-37), en medio del continuo festival de despropósitos visitante. Virgil (partido muy meritorio el suyo) seguía demostrando su profesionalidad, y Corbacho levantaba a la grada con 4 triples consecutivos que hacían crecer sustancialmente las diferencias, entre el regocijo de la afición de Sar. El marcador final de 81-49, más propio de un amistoso entre rivales de distinta categoría, dejaba claras las situaciones actuales de ambos equipos. Lo dicho, un día tranquilo en el que se cubrió el expediente con el mínimo esfuerzo.

Datos a destacar
  • poca historia puede tener un partido como el de hoy. La valoración conjunta de ambos equipos habla por sí misma: 116-10
  • un equipo como el Adepal que hace unos porcentajes de acierto de tiro por debajo del 30 por ciento (28 en tiros de 2 y 29 en triples) no puede plantear batalla en un partido a nadie. Por momentos dio pena ver a un equipo tan hundido en la cancha y con tan pocos recursos técnicos, incluso a nivel individual. La excepción, el luchador y profesional Duane Virgil (15+5 y 10 de valoración)
  • los nuestros vieron muy pronto que no tenían rival enfrente, y se tomaron el partido con tranquilidad y minimizando esfuerzos. El descanso absoluto de Andrés Rodríguez ha de ser beneficioso para futuras jornadas
  • ORIOL JUNYENT: sin rival en la pintura, hizo lo que quiso sin siquiera dar sensación de jugar a tope. Jugó lo justo (20 minutos), apenas tuvo errores (muy buen 7 de 7 en libres par alejar fantasmas) y dominó el rebote. Precioso coast-to-coast (eso sí, con poca oposición) pleno de fundamentos, y más para un hombre de 2.10m. 19+7+2 para 26 de valoración
  • DERON WASHINGTON: supo leer bien las enormes lagunas defensivas visitantes para anotar en entradas con facilidad. No hizo locuras, colaboró en el rebote y hasta anotó otro triple más. En defensa tampoco tuvo demasiado trabajo. 15+6+2+2 y un enorme tapón sobre Brown, para 24 de valoración
  • TUKY BULFONI: serio y con el punto de mira bien ajustado, sin pasar apuros para frenar en defensa a Brown y siendo en que más minutos jugó (25). 12+2, con 2 de 3 en triples, para 12 de valoración
  • BERNARD HOPKINS: tuvo algún problemilla en defensa al inicio, y tampoco hubo de exprimir sus cualidades en exceso en ataque. Partido tranuilo y de mínimo desgaste (19 minutos), en espera de mayores batallas. 3+5+1 para 7 de valoración
  • ERIC SÁNCHEZ: sin problemas para anular a Álvaro Frutos y correcto en la dirección, sin mirar al aro pero sin cometer errores como en encuentros anteriores. 3 puntos, 5 asistencias y 1 robo para 4 de valoración
  • LEVON KENDALL: gris en ataque, dominador en el rebote defensivo. Estuvo bastante poco participativo en el juego, pero tampoco tenía enfrente a nadie que le pusiera las cosas difíciles atrás. Al final fue de los que más jugó (23 minutos). 4+7+1+1 para 11 de valoración
  • ALBERTO CORBACHO: cualquiera que conozca mínimamente el juego de Corbacho podía esperarse el recital triplista de los últimos minutos. Con una defensa muy débil enfrente, incapaz de obligarlo a tirar forzado, el resultado solo podía ser el que fue: 6 de 8 en triples, los 4 últimos anotados de forma consecutiva. 21+2+2, con los mencionados 6 triples, para 21 de valoración
  • RICHARD NGUEMA: el descanso de Andrés le dio muchos minutos como segundo base, con los pros y contras habituales: defensa intensa y pegajosa y problemas para llevar al equipo en ataque. Tuvo muchos tiros abiertos pero lo suyo no es el lanzamiento de distancia. En actitud, igual de bien que siempre. 4+1+5+1 para 8 de valoración
  • MICHAEL RUFFIN: tan mal en ataque (cada vez peor) como duro en defensa, aunque en un partido como el de hoy su trabajo no fuera demasiado importante. La afición le jalea hasta los fallos, lo que quizás no sea del todo adecuado. 3 rebotes, 2 robos y 1 tapón para 2 de valoración
  • MIQUI FELIU: apenas se le vio en la cancha, limitándose a cumplir atrás y a mover el balón en ataque. 1 rebote, 1 asistencia y 1 pérdida para -1 de valoración
Partido plácido y descansado el de este miércoles en Sar. El rival colaboró para evitar el más mínimo sobresalto en la grada, y al final lo único recordable es que se consiguió la vigésima victoria y que todo sigue bien en la máquina obradoirista. El próximo domingo espera una visita con cierto tufillo a trampa a tierras tinerfeñas, pero el equipo parece seguir con una dinámica positiva que empieza a recordar al gran inicio de temporada. Quizás será necesario otro 13-0 como el de aquel inicio de record para lograr el objetivo deseado, por lo cual la palabra clave sigue siendo CONCENTRACIÓN: jugar partido a partido, incuso sin mirar demasiado los resultados de nuestro máximo rival, al menos por el momento.

Estadísticas oficiales del partido

17 comentarios:

  1. El Burgos lleva dos partidos agónicos seguidos. Habla mucho de ellos como equipo sólido mentalmente pero también han tenido cierta pedorreta porque ya ha ganado alguno más con muchísimos apuros. El Murcia se la juega en el Pazo ante un COB recuperado así que hay que confiar en los nuestros.

    ResponderEliminar
  2. estoy de acuerdo contigo, el ADEPAL dió lástima ayer y si el OBRA hubiera apretado en la primera parte ( que fue un esperpento colectivo) el espectáculo habría sido lastimoso. este equipo no tiene nivel para jugar en una liga como la LEB ORO, ni actitud ni técnica ni absolutamente nada.

    una pregunta, ¿ realmente estamos obligados a soportar el ruido infame con el que nos regalaron en el descanso?. tarde noche de perros ayer.

    ojito los próximos tres partidos, placidos para el murcia y complicadísimos para nosostros.

    saludos

    ResponderEliminar
  3. Unha resposta para Bandini. Fai coma min, sae ao "hall", da un paseo e fala cos amigos. Así evitarás infamias.....
    Do partido casi nada que aportar ós vosos comentarios. Encontro horripilante no que o Obra, sin facer nada do outro mundo (ó descanso só gañaba de 8 puntiños) gañaba sin despeinarse a un lamentable equipo con nivel de Liga EBA. Cómo é posible que este equipo esté con tantas vitórias????.
    Outra cousa: non é de recibo que un ex-NBA, ex-ACB e mil ex máis cos seus intanxibles e o que queirades como é Michael Ruffin o faga tan mal. Hai unha praza de extracomunitario que non aporta apenas nada (en ataque é de risa), e como ben comentades non é positivo ese show dos Tonechos cada vez que se tira polo chan ou fai un mate con falta persoal pitada antes.

    ResponderEliminar
  4. PARA alan bique; no salgo al hall para no encontrarme con gente como tú.

    ResponderEliminar
  5. HOXE NON VOU FALAR DO PARTIDO. A MIN O QUE ME TOCOU OS "MISMÍSIMOS" ONTE FOI O BOCHORNO QUE PASEI POR:

    A) OS IMBÉCILES DA MESA DO SPEAKER, QUE FIXERON MOFA DO EQUIPO CONTRARIO CANDO, PERDENDO DE VINTE, FAN O DA CANASTA SEAT E OS OBRIGAN A ESPERAR ANTE OLLADAS DE INCREDULIDADE POLO QUE ESTÁ PASANDO. DE PARTIDO DE SOLTEIROS CONTRA CASADOS!!

    B) O BOCHORNOSO ESPECTÁCULO DE DOUS FULANOS SENTADOS TRAS DA CANASTA, NA ZONA DE "GORRÓNS", QUE NON CONTENTOS CON VIR DE MOCA, AÍNDA SE PERMITEN A LIBERDADE DE INCREPAR AOS ÁRBITROS VIOLENTAMENTE COMO SE ESTIVESEN NUN PARTIDO DA LIGA DA COSTA. QUEN COÑO VE ISO E NON O REMEDIA INMEDIATAMENTE?!!!

    C) A ZONA DE BANQUIÑOS É SITIO DE PASO PARA TODO TIPO DE ROMERÍAS POPULARES.

    D) AS NENAS QUE "COLABORAN" OU O QUE SEXA QUE FAN REPARTEN AS FOLLAS DE ESTATÍSTICAS NA GRADA. HAI QUE FODERSE...

    E) EU PAGO VARIOS ABONOS PARA QUE AOS TRES MINUTOS DE PARTIDO SEMPRE APAREZA O -OU OS- CARADURA DE TURNO Á CAZA DO SITIO BALEIRO. COÑO, QUE CONTROLEN O ACCESO DESTA XENTE, PORQUE SENÓN O ANO QUE VÉN SACAREI O ABONO MÁIS BARATO E FAREI O MESMO.

    F) POLA PORTA DE "GORRÓNS" ENTRA MÁIS XENTE DA QUE PASA POR TAQUILLA. ASÍ DE CLARO. E AÍNDA POR RIBA TIVEN QUE VER COMO ÁLGÚN FACHENDEABA DE NON PAGAR DIANTE DE AFECCIONADOS QU FIXERON COLAS E PAGARON CON ESFORZO AS SÚAS LOCALIDADES. INTOLERABLE.

    G) POR ÚLTIMO: SOMOS UN CLUBE SERIO OU UNHA COMISIÓN DE FESTAS, MECAGONACONA?!!

    SINTO A SAÍDA DE TONO, PERO ESTOU FARTO DE TANTA CARALLADA. ESPERO QUE SE TEÑO A RAZÓN SE MA DEA.

    ResponderEliminar
  6. Pero qué lle dixen eu ao "señor" Bandini para que me espete iso de "no cruzarme con tipos como tú"......????.
    Fillo, si estás amargado ou queres que che demos a razón en todo, crea o teu foro e así te aguantes a tí mismo, que eu me tomo a vida con máis filosofía.
    Eu, a diferencia túa, non tería problemas en conversar, no hall, na grada ou onde se tercie. Ou é que tes problemas cos galegofalantes?.

    ResponderEliminar
  7. #3,#4 y #6: Heeyyy, que haya paz, que no sé porqué me da que ha habido un malentendido en cuanto a la comprensión de lo que se escribe.

    Con respecto a Charly #5, non podo máis que comentar que darche a razón no que dis pero é a razón de estar en LEB. Agardo que na ACB, si queren rendabilizar o clube, terán que cambiar de actitude comezando polas segundas partes, nas que deixan entrar a quen lle peta.

    Unha cousa son os intereses empresariais, nas que entendo que debe haber convidados, pero outra é o cachondeo da pandereta que as veces soportamos neste país.

    ResponderEliminar
  8. #1: Por cierto, es el Burgos el que se enfrenta la próxima semana al COB.

    ResponderEliminar
  9. Grazas, Olmedo. Reconforta saber que hai máis xente que pensa coma un. Unha aperta.

    ResponderEliminar
  10. Interesante noticia sobre los cupos de comunitarios. La verdad es que ya me extrañaba que solo la ACB se pudiera pasar por el forro la jurisprudencia "Bosman" cuando hubo esta polémica hace casi 20 años.

    http://www.lavozdegalicia.es/deportes/2011/02/17/0003_201102G17P53991.htm

    ResponderEliminar
  11. Estou dacordo convosco no relativo ó cachondeo de entrar nas medias partes ou dos aproveitados que mudan de localidade ó ver cadeiras sin cubrir. Neste 2º caso a culpa non é do clube, é unha cuestión de educación e pedagoxía, que diso sabemos pouco, en xeral. No relativo ó 1º o ano pasado púñanse valados no recinto precisamente para impedir a entrada a "gorróns". Non sei si o motivo é que os adictos á nicotina teñen que ter unha saída por imperativo legal no descanso para darlle ó chupete, e por aí coanse os espabilados, en fin, son cousas que a directiva terá que ter moi en conta.

    ResponderEliminar
  12. PARA ALAN BIQUE; te pido perdón por malinterpretar lo que escribiste, lo siento.

    no, yo no tengo ningún problema con los galegofalantes

    ResponderEliminar
  13. Bandini, non te preocupes, asunto "zanxado" pola miña parte.
    Mudando de tema...non vos pareceu que a 1ª parte do Obra o mércores semellouse moito á banda do ano pasado (aqueles "entrañables" Jeremías, Bailey, Terry e compañía)???.Espero que só fose un momento de fraqueza. Digo isto porque fiquei sorprendido da escasa autocrítica do adestrador, que sempre é dado a buscar defectos, e na rolda de prensa limitouse a dicir que se deixara ó Adepal en 49 puntos (e aínda puideron ser menos, de non ser por Virgil).
    Outra apreciación (persoal, por suposto): nótase moitítimo a diferencia entre a nosa 1ª unidade e a 2ª. Cando entran en acción os Nguema, Feliú (moi ben na Copa Príncipe) ou o inefable Rufino, as prestacións baixan notablemeente en ataque. Preocúpame.

    ResponderEliminar
  14. Voy a dar un par de explicaciones al #5.

    a) Está claro que el calvorota no es un superclase como speaker pero yo no vi que hiciera mofa del equipo contrario. Siempre tiran la mochila en los tiempos muertos del tercer cuarto y en esta ocasión no los hubo. Tiró la mochila tan pronto tuvo ocasión y se la estuvieron pasando en la grada varios sin querer salir, se ve que no quieren ganar un coche...
    b) Tienes toda la razón con la de los tipos de detrás de la canasta. Pero qué se le va a hacer? gañanes hay en todos los lados. Si te cuento mi experiencia personal, yo estoy en tribuna 1 y me cayó agua tirada desde la grada de arriba mientras la policía miraba para nosotros sin hacer nada. Este país es así.
    e y f) La culpa es del club por fomentar la entrada de los carotas.
    y g) Yo a veces también me hago esa pregunta existencial.

    ResponderEliminar
  15. Ola,Rudy. Grazas tamén polo teu comentario. Só quero aclarar o primeiro punto, no que quizáis me expliquei mal. O "calvorotador", como speaker xa non merece ningún comentario; sigo decindo que a culpa non é del senón do seu mentor -de tal pau...-,o Roberto Vilar, que por certo parece o dono do clube polos aires que se dá. Xa comentei que estes dous son de infausto recordo en Lugo, con intento de agresión a árbitro incluída. O tema da mochila non necesita un premio nobel para xestionarse. Tíraa cando poidas, pero logo se non hai tempo para os lanzamentos mala sorte. Reza para que haxa un tempo morto no último cuarto e así poder cumplir con Seat. Se falla o tema haberá que pedir explicacións a quen corresponda, pero nunca, baixo ningún concepto debe parecer -como foi o caso- que hai un espontáneo na cancha. Sigo afirmando que como profesional e deportista sentaríame moi mal, indo vinte abaixo, vivir unha situación así. Son consciente que non todo o organigrama do clube pode ser profesional, pero o que sí debe ser é responsable, válido e lóxico. Repito: hai que librarse de elementos con mentalidade de comisión festeira. E insisto: a quen lle guste o baloncesto, ou ir a Sar simplemente, que pague a entrada, que de seguro as arcas do clube agradecerán moito o xesto. Si o simple feito de pagar ou non é o motivo que fai que esa xente vaia ou non vaia aos partidos, por min poden quedar na casa. Pregunto: por que non encher Sar con colexios e institutos?

    ResponderEliminar
  16. Solobasket informa que o noso vello coñecido Héctor Manzano acaba de fichar por Granada, onde tamén adestra outro vello coñecido noso, Curro Segura. A este paso vaise xuntar medio Obra do ano pasado....
    Xa que logo, alguén sabe si Mike Higgins segue en activo?. Un profesional como a copa dun piñeiro que non tivo o máis mínimo recoñecemento.

    ResponderEliminar
  17. #16: Mike Higgins foi (e polo tanto é)un xogador recoñecido en España polo seu recorrido como profesional no seu país de orixe e na ACB ata ben entrado na treintena. O que ocorre é que agora ten 44 anos e xa non está para aguantar a inercia das moles de máis de 110 kgs que hai na ACB, ¡¡como é que non se lle recoñece a súa traxectoria!!, ¡¡claro que sí!!.

    É como si me dices que a Middleton non se lle recoñece.....un rapaz que non o víu xogar na ACB evidentemente non o recoñece pero os que xa temos unha certa traxectoria de anos sí sabemos o xogador que foi. O mesmo de Hopkins, xogador que a día de hoxe aínda ten un nivel moi competitivo.

    No arquivo deste mesmo portal tes unha crónica sobre a traxectoria de Higgins que a min gustoume moito.

    ResponderEliminar